Ben bu yaranın üzerime basıp geçmesindendir,
Zordayım.
Canını dişine takmış kim varsa gelsin, buyursun.
Şimdi dökülüyor içimden anlatılacaklar.
Esirgenmiş yardımlara bakınıyor yüzüm.
Umutlarıma tutunmak için geç.
Feryada tabi tuttuğum her şey kadar çaresizim.
Duyanlar duymayanlara uymuş,
Ölenler bir o kadar ölmüyor.
Çürüyen benim, çürüyen içim.
Bir çıtırtı duyuluyorsa da arkada fon sesi.
Özü iyiye açılan tüm sözler ayaklanmış oysa
Yalnızca insan…
İnsan kalkmamış ayakları üzerine.
Başlar öne eğik.
Vurgun var beyler durum vahim!
Zulme siper edilecek gövde nerede?
Derde deva olan ne ise sarın yaralı parmaklara.
Ciğere değmişken bunca yaşananlar
Yakasına kan bulaşanlar susmanın sırtından geçiniyor.
Telaşımı mazur görün, görün telaşımı!
Yanan ten değil, candır.
Kafese dönmesin göğsümüz, çırpınıyor yürek.
Şunu bilin! Uçmak en çok insana yakışır.
Betül Tufan
Uçmak en çokinsana yakışır
