Araf’tayım
Yüzüm cennete dönük, sırtımda alevli bir cehennem,
Tüm günahlarım mizanda.
Güneş gökyüzüne mi dargın,
Ne bu kasvetli hava?
Bir annenin duası arşta,
Evlat mı o imtihanda?
Ya anne yüreği kısırlaşsın, bitsin onu bitiren bu merhamet,
Ya anneler ağlamasın, ya da kopsun kıyamet,
Mahşer telaşını andıran bir telaş.
Bütün sabiler habersiz bu telaştan,
Güneşi, gök kuşağını, baharı müjdeleyin,
Ellerine pamuk şekerleri verin.
Başka bir haber vermeyin.
Ya ağlatmayın,
Ya da sabiler ağlarken, gelmesin bahar bir daha.
Sur üflendi de habersiz miyim?
Bilinmez bir Araf içindeyim.
Vakit seher, içimde inceden bir sızı,
Uzaklardan bir zikir sesi,
Geçmek bilmeyen içimde bir acı.
Zaman dondu sanki
Bu kargaşanın ortasında.
Bir annenin elleri semada,
Ağzında peygamber duası,
Allah’ım beni ve zürriyetimi bağışla.
Dua anne duası bütün kâinat sükûtta,
Ben Araf’ta.
Varlık ile yokluk arasında,
Sabır, bekleyiş, özlem.
Hepsi Araf’ımın içinde,
Bir annenin nidası arşta,
Yüreği endişeli bu gidişata.
Ya anneler ağlamasın,
Ya da kopsun kıyamet.
Ya sabiler gülsün,
Ya da dönmesin artık bu dünya.
Gülşah Akkaş Yaman
Araf’tayım
