Herkesten bir nebze acıyla açıyorum gözlerimi dünyaya,
Terk edemediğim facialardan umut biriktirmişim,
Poyraz rüzgârlar öksüzce geçiyor,
Mahzun çocuk ellerini yine bana uzatıyor
Çığlık çığlık notlar düşüyor tarihe
Alaycı bir tavırla bakıyor Kafka,
Serzenişlerden fasılalı yürek sızısı
Vicdan soyutlanmış, beyazca bir ayrılık
İstikametten çıkalı epey oldu,
Rahat edemeyenlere son durakmış ölüm
Ricattan mesul şapkalı ve modern
Çok modern, çok mutlu, çok dertsiz, çok yalancı
Kurtulmuşlar treni kalabalık alay,
Büyülenmiş kölelerden kurulu ışıltılı sırça saray
Srebrenitsa’nın kucağında çağdaş uygarlıklar
Afrikalı kemiklerin üzerinde ruh yoksunu intiharlar
Değişmeyecek şeyler değişmeli değil mi Sartre
Oysa Bağdat’ı akıl anlamamıştı
Ne kadar arasan da bulamayacaksın,
Çünkü bulmuşların kalbinde hep O var
…
Muhammed Öncül
